همیشه قبل هر حرفی برایت شعر می‌خوانم            قـبولـم کن من آداب زیـارت را نمی‌دانم

نمی‌دانم چرا این‌قدر با من مهـربانی تو            نمی‌دانم کـنـارت میـزبانم یا که مهـمـانم

نگـاهم روبه‌روی تو بلاتکـلیف می‌مـاند            که از لبخند لبریزم، که از گریه فراوانم

به دریا می‌زنم، دریا ضریح توست غرقم کن            در این امواج پرشوری که من یک قطره از آنم

سکوت هرچه آئینه، نمازم را طمأنـیـنه            بریز آرامشی دیرینه در سینه، پریـشانم

تمـاشا می‌شوی آیه به آیه در قـنوت من            تویی شرط و شروط من اگر گاهی مسلمانم

اگر سلطان تویی دیگر اِبایی نیست می‌گویم:            که من یک شاعر درباری‌ام، مداح سلطانم